Χρώμα γκρενά με καφετί ανταύγειες. Ξηρό με αρώματα λικέρ κερασιού, βύσσινου ποτισμένου με αλκοόλ, κανέλας, λίγες πράσινες νότες, τανίνες μέτριες+ , σώμα μέτριο, οξύτητα ισορροπημένη, abv. εικάζω κοντά στο 11% πλέον, φαίνεται να έχει μειωθεί με τα χρόνια, στη φιάλη δεν αναγράφεται αλκοολικός βαθμός. Επίγευση μακρά. Δεν διέκρινα προβλήματα οξείδωσης στο κρασί. Στο φελλό, ο οποίος ήταν φυσικός, διακρίνονταν κάποια κρυσταλλάκια τρυγικών. Μετά από τόσα χρόνια θα λέγαμε με άνεση για το συγκεκριμένο Αγιωργίτικο ποιότητα εξαιρετική! Τρώγεται με φιλέτο μοσχαριού και πράσινη καλοκαιρινή σαλάτα.
Το γενέθλιο έτος μου δε με απογοήτευσε στην επιλογή του κρασιού 🙂
